සුද්දි

පළමු පෙම වියෝදුක නසලා.....
ඊයෙත්, අදත්, හෙටත්,
නිසල හද සසල කල
සුසුම.
ඈ
මගෙන් ගිලිහුණ.....

මා මටම දොස් නගා..
සිතින් ඈ සනසවා
විටින් විට හඩන්නෙමි
හුදකලා කතරකදී තනිවෙලා........

යළි දිනෙක හමුවන්න
වචනයක් මුමුණන්න
සුද්දියේ...... එනවාද..........?
අත්තනගලු ඔයේ ඉවුර වෙත.......

-තරුපති අරිරුවන්-